Niet lang na het enthousiasme over het plusje op mijn zwangerschapstest, donder ik van mijn roze wolk door wat bruinverlies in mijn ondergoed. Ik val in een verstikkende onzekerheid: ik voel spanning, iedere keer dat ik naar het toilet moet. Want wat tref ik daar aan? Door de verloskundige voel ik me niet per se gerustgesteld. Het komt vaker voor, dat bruinverlies, en betekent niet per se dat het mis zal gaan. ‘Het enige wat je kan doen is afwachten,’ zegt ze.

Afwachten dus. Dat is niet eenvoudig, maar toch probeer ik mijn zorgen los te laten. Af en toe krijg ik zelfs een sprankje hoop als het bruinverlies wegblijft. Zou deze prille zwangerschap toch doorzetten?

Mijn hoop wordt een aantal dagen later faliekant de grond in geboord. Ik heb lichte krampjes en op het toilet is de enige kleur die ik zie: helder rood. En veel. Veel helder rood. Ik barst in huilen uit. Dit was het dan. Mijn kindje, nog zo klein en pril, maar zo gewenst, is er niet meer.

Ik laat me huilend op mijn bed vallen. De witte lakens van het bed staan in schril contrast met het rood dat ik zojuist nog zag. Ik probeer te bevatten wat dit alles betekent: geen zwangerschap. Geen kindje in mei. Geen broertje of zusje voor Noah. Mijn gedachten schieten van hot naar her. Is dit soms mijn schuld? Heb ik iets fout gedaan? Heb ik iets verkeerds gegeten? Iets verkeerds gedacht of gevoeld?

Inmiddels is het een aantal maanden geleden dat ik een miskraam had. Het heeft een plekje gekregen. We gaan vol goede moed door met onze kinderwens. En toch wil ik benoemen dat dit gebeurd is. Een miskraam is iets heel pijnlijks, hoe pril de zwangerschap ook is. Je hoop en uitzicht op nieuw leven wordt in één keer van de tafel geveegd. Je verliest iets kostbaars. En dat is niet niks…

Iedereen die ook eens een miskraam (of meerdere miskramen 😥) heeft meegemaakt, wil ik aanmoedigen: praat over je verlies. Je mag rouwen. Laat niemand je vertellen dat het “onzin” is dat je verdrietig bent over het verlies van een ongeboren kindje, hoe pril de zwangerschap ook was. Jouw gevoel mag er zijn. Jouw gevoel mag gehoord worden. En gedenk je verloren kindje zo vaak als jij wilt. Doe waar jij behoefte aan hebt. 💛