Als alles wat ooit zeker was, nu één groot vraagteken voor je is.
Als alle kleur uit je leven is verdwenen.
Als het stormt in je gedachten en je hoofd duizelt van de vragen.
Als je ‘s nachts ligt te malen en met een gevoel van wanhoop wakker wordt.
Als je schrikt van je eigen gedachten, wensen en verlangens.
Als je met afschuw naar jezelf kijkt en de mensen om je heen niet kunt verdragen.
Als je getreiterd wordt door schuld en schaamte.
Als je enkel kunt huilen of je emoties juist op slot zitten.
Als al je hoop lijkt verdwenen.
Als je verlangt naar oneindige rust en je in paniek afvraagt of deze hel ooit eindigt…

…weet dan dat het oké is. Het hebben van deze verstikkende gevoelens, is niet jouw schuld. De gedachten die je zo laten schrikken, zijn maar gedachten: ze spreken niet de waarheid, bepalen niet wie jij bent of welke keuzes jij gaat maken.

Als je valt, hoop ik dat je snel weer overeind kunt krabbelen. Blijf alsjeblieft niet liggen. Echt, deze nachtmerrie zal tot een einde komen. Hoe ver deze duisternis ook reikt, er is licht aan het einde van de tunnel. De tijd verstrijkt vanzelf. Op een dag zie ook jij de zon weer schijnen en zal je weer stralen. Je krijgt je glans terug. Geef niet op. Hou vol, dappere held. Je komt hier doorheen!